انواع زخم ها

زخمهای دیابتی :

اکثر بیماران دیابتی پس از گذشت چندین سال دچار کاهش در حس اندام تحتانی و فوقانی از نوک انگشتان می شوند. رسوب چربی در رگهای انتهایی بدن باعث می شود، خون رسانی به انتها ها در افراد دیابتی ضعیف تر باشد. از آنجایی که ترمیم زخم به خون رسانی و عصب دهی مرتبط است، زخم این عزیزان دیرتر بهبود می یابد. سیر پیشروی زخم به سمت عمق گاه آنقدر سریع است که طی سه روز منجر به درگیری استخوان می گردد.

زخم بستر:

به صورت میانگین هر بیمار بایستی هر دو ساعت تغییر پوزیشن بدهد تا مناطقی از بدن که به علت وزن تحت فشار هستند ، بتوانند خونرسانی بهتری داشته باشند . زخم هایی که در اثر فشار مداوم ایجاد می شوند، معمولاً در مجاور یک استخوان قرار دارند و زخم بستر نامیده می شوند.

زخم های سوختگی:

سوختگی ها می توانند تنها پوست را درگیر کنند . اما درگیری آنها می تواند به استخوان هم برسد. اهمیت این زخم ها درد شدید و از دست دادن مایعات بدن می باشد. زخم های بعد از جراحی محل برش جراحی در هر کس با توجه به زمینه ژنتیکی خود، شکل و سرعت ترمیم متفاوتی دارد. البته زیبای محل برش جراحی، به جهت برش ها و شیوه بخیه هم بستگی دارد.

نقش تغذیه در بهبود زخم

سیستم ایمنی موضعی در محل زخم با کمک عروق و اعصاب، می تواند به ترمیم زخم کمک کند. ویتامین های آ و سی و ای، مصرف پروتئین های کافی، استفاده از مایعات برای دفع سموم و خونرسانی بهتر، برای ترمیم زخم ضروری هستند. در بیماران دیابتی، استفاده از دفعات بیشتر و حجم کمتر از غذاها، می تواند، به تنظیم قند خون کمک کند. میان وعده های سالم، که شامل میوه ها و سبزی ها و لبنیات باشد، در جلوگیری از افت قند کمک کننده است. در بیماران سوختگی که آب زیادی را از دست می دهند، اصلاح کم آبی، اهمیت ویژه ای دارد. پس از عمل جراحی یا در بیمارانی که زمین گیر هستند، پیشگیری از ایجاد لخته در اثر بی حرکتی اهمیت دارد. نباید از قسمتهای سالم پوست، در بیماران زخم غافل بود. معاینه ی منظم پوست سالم، آبرسانی ، چرب کردن کافی و ماساژ پوست دور محل زخم به بهبود زخم، کمک می‌کنند.